18 MART 1915 ÇANAKKALE

Ey hazinli hikâyelerin kitabı zaman
Yinemi savaş düştü Irkıma sayfalarından,
Annelerim
Dedelerim
Oğullar
Genç kızlar
Zaman o zaman işte Herkes hazırlar…
Okuması yazması yoktur ceddimin
Cahildir
Ve fakirler
Güneşi görmüşse de bazen
Görmemişlerdir gün yüzünü hiç
O güneşi batırmaya mı? Geliyor
yüz binlerce piç…
Toplanmış günahkâr kalelerden adamlar
Ya o toplar
O bataryalar
Kudurmuş köpekler gibi
Her tepeden geliyorlar
Bu nasıl kin ecdadım,
Öldürmek istiyorlar.
Yaşasın deyip geride kalanlar
Ne bilsinler bir nesil ölümle kol kola
Ölümle dalga geçiyorlar…
Yok mermisi
Yok, süngüsü meydanda
Ama koysan yan yana
Toptan büyük yürekler
Ölüm kusan kuşlar cüceler…
Yangınları olan kadınlarımız
Belleri bükük
Hani elleri küçücük
Ve kınalı
Ve nasırlı
Ve çatlak
Hani koysan bu dünyayı
Avuçlarına buruşturacak…
Yaslamış
Ayaz bir kar kuytusuna Oğlunu
Yetimin Adı durmuş
Belli kulağına ismi yeni okunmuş
Kundağı yok
Kundağı kayıp
Durmuş çıplak
Annem mermi sarmakta
Kar üstünde yalınayak
Geliyor boğazdan ölüm kusarak
Binlerce manyak
Ya körler
Ya aklı kıt
Yada hayvanlar
Ne bilsinler
Onaltılık mehmedin yanında Nebi
Önünde fatih ile savaşıyorlar…
Bir iman ki
Koysan boğaza
Denizler buharlaşır
Mehmedim sana da ölümlerim Böylesi yakışır
Toprak kan kokuyor Bedenler ölü
Al Bayraklarsa ölü ellerde dimdik Yırtıyor göğü
Ey öldürmek için saldıran binlerce piç
Sen can verirken güleni gördün mü hiç…

HÜSEYİN NARİN