Halk Edebiyatinin ve Halk Ozanlari geleneginin son temsilcisi Asik Veysel Satiroglu’nun ölümünün 36. yildönümünde anmak Kirklareli Kültür Sanat ve Edebiyatçilar Dernegi (KIRKSEDER) için bir görev olmustur. Görev dernegin tüzügünde yer alan KÜLTÜR’den kaynaklanmaktadir. Zira HALK EDEBIYATI bizim halkimizin yarattigi bir kültürdür. Bunun içinde siirler, maniler, masallar, Halk Hikayeleri, orta oyunlari, destanlar, bilmeceler vardir. Halk Edebiyati sairleri genelde içinden çiktiklari halk için ve halkin diliyle yazip söylemislerdir. Tabii Asik Edebiyati, Tekke Edebiyati, Halk Edebiyatinin içinde yer almaktadir. Asik Edebiyati’nin son temsilcisi de Asik Veyseldir. Bu Edebiyat Anadolu’da dogup gelismistir. Anadolu Ozanlari ellerinde saz, dillerinde söz yüzyillar boyu halkin içinde, halk için söylemislerdir. Karacaoglan, Emrah, Dadaloglu ve tabii Asik Veysel bu tür sairlerdir. Ancak bu gelenek Trakya’da, Rumeli’nde yoktur. Anadolu Halk Ozani yetistirmede, onlarla kendini ifade de zengin bir cografya, zengin bir kültürdür.
Bugünkü kusak Asik Veysel’i türkülerinden bilir. Bunu halk türkülerini sevenler ve dinleyenler için söylüyorum. Yoksa ülkemizde halk türkülerini herkesin dinledigini, sevdigini söylemek mümkün degildir. Mesela Mustafa Kemal Halk Türküleri içinde Rumeli türkülerini sever ve dinlerdi. Kendisi bir memur çocugu olmasina ragmen askerlik hayatinda hep halk çocuklari ile birlikte olmus, cephelerde onlarla birlikte savasmis, onlar sayesinde Türk Halkini, kirsal kesimde yasayanlari, köylüyü, çiftçiyi yakindan tanima olanagi bulmustur. Kurdugu HALKEVLERI ile Asik Veysel gibi Halk Ozanlarini ve yüksek zümre okumuslarini, sehirli ve kasabali aydinlari yanyana getirmeyi amaçlamistir. Örnegin Asik Veysel köy kökenli bir saz ve söz ustasi olarak ömrünün büyük bir bölümünü Halkevleri’nde, çalarak, söyleyerek geçirmistir.
Ben onu 1972 yilinda Ankara’da Halkevleri Genel Merkezi’nde taniyip konustugumda görme özürlüydü. Gözünün birini çiçek hastaliginda, diger gözünü bir kaza sonucu kaybetmisti. Tipik bir Anadolu insaniydi.
Asik Veysel Anadolu insani için sazini sözünü kullanmistir. Halka yakin olan aydinlar bu süreçte onunla beraber olmuslardir. Bes yil Köy Enstitülerinde Baglama Kursu Ögretmenligi yapmistir. Köylü çocuklarina baglama çalmayi ögretmistir. Köy Enstitülerinde okuyanlar için bir müzik aleti çalmak zorunlu degidi ama dogaldi. Anadolu’nun saz ve söz ustalari Köy Enstitülerinde ögreticiydiler. Mesela Kirklarelili Asik Ali Tamburaci Kepirtepe Köy Enstitüsünde baglama ustasiydi. Ögrencilere baglama çalip söylemeyi ögretiyordu.
Cumhuriyetin ilk yillarinda ülkenin asiklari, ozanlari, sairleri, yazarlari, ve sanatçilari tesvik ve destek görürlerdi. Halide Edip Adivar “SINEKLI BAKKAL” romani ile, Cahit Sitki Taranci “35 Yas” siri ile Asik Veysel ve daha birçok yazar, sair ödüllendirilmislerdir. Atatürk onlari birçogunu Çankaya’da sofrasinda agirlamistir.
Sunu söylemek lazimdir. Asik Veysel Halk Ozanlari geleneginde güçlü bir sair, popüler bir saz ve söz ustasiydi. Siirlerinde bir felsefe, bir dünya görüsü, düsünce örgüsü, toprak sevgisi vardir. Ben Asik Veysel ile Ankara Halkevleri Genel Merkezinde tanisip görüstügümde onda engin bir zeka ve güçlü bir bellek bulundugunu gördüm. Ancak Asik Veysel ömrü boyunca Anadolu’yu saziyla, sözüyle dolasirken hayati da iyi anlamis bir sanatçi oldugu izlenimini yaratmistir. Kirklareli’ne gelecegini söyledigi halde onun için bir gece düzenleyip çagri yapmadigim için üzgünüm. Zaten bir yil sonra da, yani 1973 yilinda öldü. Bugün Kirklareli Kültür Sanat ve Edebiyatçilar Dernegi (KIRKSEDER) bu büyük Halk Ozani’ni Halk Kütüphanesi’nde “DOSTLAR BENI HATIRLASIN” adiyle anacaktir. Yazimi onun bu ünlü siiriyle bitirmek istiyorum:
“Ben giderim adim kalir/ Dostlar beni hatirlasin/Dügün olur bayram gelir/ Dostlar beni hatirlasin.
Can kafeste durmaz uçar/ Dünya bir han konar göçer/ Ay dolanir yillar geçer/ Dostlar beni hatirlasin./
Can bedenden ayrilacak/ Tütmez baca yanmaz olacak/ Selam olsun kucak kucak/
Dostlar beni hatirlasin.
Ne gelsemdi ne giderdim/ Günden güne artti derdim/ Garip kalir yerim yurdum/ Dostlar beni hatirlasin.
Açar solar türlü çiçek/ Kimle gülmüs kim gülecek/ Murad yalan ölüm gerçek/ Dostlar beni hatirlasin.
Gün ikindi aksam olur/ Gör ki basa neler gelir/ Veysel gider adi kalir/ Dostlar beni hatirlasin.
Bu Habere Henüz Yorum Yapılmadı. İlk Sen Ol