Av Mevsimi; Türünü canlandiracak kadar iyi

Yavuz Turgul’un Türk sinemasina katkisi asla yadsinamaz... “Muhsin Bey”, “Gölge Oyunu”, “Zügürt Aga” gibi filmlerini bir yana birakalim 1996 yilinda “Eskiya” ile hem o dönem “Gise rekortmeni bir Türk filmi” olgusunu yaratmis, hem de tabiri caiz ise Türk sinemasini adeta yeniden canlandirmisti... Yani Türk sinemasi Turgul’a çok sey borçlandi...

Bir önceki filmi “Kabadayi” ile yine bir kenar mahalle öyküsü anlatan ancak popüler sinema kültürünün kuyusuna düsen bu yapimda, hikayeyi tek sirtlanan Åzener Åzen’di. O bundan memnun olsa da, olmasa da Kenan Imirzalioglu’nun üstüne yapisan “sert delikanli” görüntüsünün hiç üzerinden çikmayacagi belliydi...  Dolayisiyla film karsilkli söz düellolari arasinda geçen tehditkâr cümlelerle süslenmis bir “Deli Yürek”ten farksizdi...

Sonra aylar geçti ve Yavuz Turgul’un yeni projesi basinda yer almaya basladi... “Bir “polisiye” olacak” dedi, sasirdik. “Åzener sen ile Cem Yilmaz basrolleri paylasacak” dedi, bir kez daha sasirdik ve bu kez merak etmeye basladik... Ve iste geçtigimiz Cuma günü film gösterime girdi. Åzunu söyleyebilirim; 140 dakika soluksuz geçiyor. Sizi sarip sarmalayan, akil dolu bir öykü, takdire sayan bir kurgu ve usta isi bir görüntü yönetmenligi söz konusu. Oyuncularin performansi üst seviyede... Kisacasi Turgul’un filmografisindeki en iyi yapimlardan biriyle daha karsi karsiyayiz.

Kabul edelim ki; Polisiye deyince Türk sinemasinda oldukça bozuk bir sicil mevcut... Örnegin son olarak Ugur Yücel ve Kenan Imirzalioglu’nun basrollerini paylastigi “Ejder Kapani” aklima geliyor. Inanin geriye dönüp baktigimda söyle elle tutulur bir polisiye film göremiyorum, sinemamizda... Peki, bunun sebebi ne? Sebebi su; Komiser Kolombo oluyor, ama Komiser Kemal olamiyor... Gerek okyanus ötesinde, gerekse Avrupa sinemasinda polisiye filmler merak uyandiran ve ilgiyle karsilanan yapimlar. Bizler de bu türü sadece polisiye diziler ile ayakta tutabiliyoruz... Çünkü aksiyonla süslü ikinci, hatta üçüncü sinif polisiye filmler yapmak, “asi bir polisin tüm kanunlari çigneyerek, suçlulari içeriye tikmak” gibi kurgulanan öyküler olusturmak, ticari açidan cazip... Ama is Hollywood özentisi bir yapima geldigi zaman orada tikaniyoruz... Olmuyor... Hele bir de düzgün bir Türkçe ile konusan karakterler yok mu? Iste o zaman çuvalliyoruz.

Ancak “Av Mevsimi” bu durumun üstesinden gelmeyi biliyor... Filme bakinca biliyoruz ki burasi Türkiye... Karakterler bizden biri... Hepsinin ayri bir acisi, hepsinin ayri bir öyküsü var. “Delikanli polis” imajindan ziyade daha gerçekçi bir karakter var mesela; “Deli”. Yani saçma cesaretlerinin arkasinda aslinda çok büyük acilar, çok büyük sebepler yatiyor bu karakterin... Belli ki gerek çekimlerden önce, gerekse çekimler esnasinda bir danismanlik hizmeti alinmis. Yani film için çok ciddi bir ön hazirlik yapilmis. Bu bence özellikle bu tür için çok gerekli ve çok önemli... Sonuç olarak “Cinayet Masasi” çogumuza uzak bir kavram... Bu meslegin içinde olmayanlar, sadece filmlerden gördügü veya okudugu bilgiler ile bir seylerden haberdar...

Ülke gerçekleri, sosyolojik mesajlar, Türk insaninin o naifligi “Iste bu bizim polisiyemiz” dedirtiyor “Av Mevsimi”. Ve her cinayetin bir sebebi oldugunu... Bir insani öldürmenin sonuçlarini... Cinayetlerin çözülmeden asla toprak altinda sakli kalamayacagini anlatiyor bizlere...

Turgul ülkemiz sinemasinda ölü bir türü canlandiracak kadar basarili bir çalismaya imza atmis. Türk sinemasinda “hayal gücü”ne dudak büken sinemacilar ve seyircilere ragmen hem de...

Åzener Åzen’i zaten söylemeye gerek yok ama Cem Yilmaz komedyenlik disindan da ne kadar basarili ve yetenekli oldugunu bir kez daha ispatliyor. Çetin Tekindor’u da burada anmadan geçemeyecegim... Gerçekten de usta isi bir performans sergilemis...