BENDEKI NEVZAT BILGIÇ

Bir Nevzat Bilgiç vardi: Türkiye asigi.

Bir Nevzat Bilgiç: Kirklareli'yi çok seven.

Atatürk'e çok önem veren.

Lüleburgazliydi.

Kirikköylü.

Sebahattin'in, Cemil'in, Adnan'in köylüsü.

2005'te Kirklareli'ye geldigimde tanimistim Nevzat Bilgiç'i.

Donuk duran bir adamdi.

Oysa…

Dingindi belki.

Heyecanliydi.

Kipir kipirdi yüregi.

Savruluyordu.

Bir yandan vatan askina…

Öte yanda Kirklareli sevdasina…

Illâ ki insanlik davasina…

Kavruluyordu.

Sevmiyorum abartiyi.

Nevzat Bilgiç'i düsünürken, anlatmaya çabalarken… Tek endisem: Onu, yeterince betimleyememek.

Ona çok deger veriyordum ve…

Bana çok önem veriyordu.

Ne denirdi buna?

Karsilikli sevgi saygi.

Köyüme gelmisti, sirf benim hatirima. Baba ocaginda, bahçede saatlerce oturmustuk.

Daha sonra da anmistik zaman zaman, yer yer.

Nevzat Bilgiç'i anlatmaya yeltendigimde, giristigimde…

Belki de, onun hakkinda yazili, basili eserlere göz atmam gerekiyordu.

Yapmadim.

Bendeki Nevzat Bilgiç'i kendime anlatmak gerekti ilkin.

Herkesin Nevzat Bilgiç'i kendine.

Bendeki Nevzat Bilgiç kimdi?

Buydu beni dürten.

Sorguladigim, yargiladigim, önemsedigim…

Bendeki Nevzat Bilgiç, satirlarin basinda söylediklerimdi ve önemli olan insan yaniydi.

Ege türkülerini, efe türkülerini çok severdi.

Atatürk'ün sevdigi türküler, öncelikleriydi.

Örnegin: "Havada Bulut Yok!" dendimiydi…

Radyonun eski türkücülerini severdi örnegin: Muzaffer Akgün gibi…

Bir de…

Åzarkilari dolu dolu söyleyen Ayse Tas vardi.

Bunlar, insani yakin eden duygulardi.

Anam babam da öylesine çok severlerdi ki Ayse Tas'i.

Türküleri dolu dolu sesiyle söyleyen bir de Emel Tasçioglu mu vardi? Çok severdi.

Atatürk sever ya Balkan türkülerini, Rumeli türkülerini…

Sevmez mi Nevzat Bilgiç?

Kirikköy'de dogmus.

Ativermis kendini gurbete.

Kizina "Özlem" adini koymus.

Bir de türkü tutturmus: "Gurbette ömrüm geçecek."

Kirklareli'de dogmus…

Edirne'de ömür sürmüs.

Adapazari'nda tüketmis…

"Gurbette ömrü…" geçmis.

Duyduk…

Duydum…

Bozuldum.