Barış, Seni İstiyorlar

Seni istiyorlar dağlar, barış,
yaşamak için sessizce.
Kurulmak için koltuğuna
kardan yapılma tacıyla,
kaygısızca bakıp geçişine
önünden ardarda yüzyılların.

Ormanlar seni istiyor, barış,
tırmanmak için dağlara
rüzgarda savurarak saçlarını.
Altın sarısı öğle saatlerinin
aydınlatması için sessizliği,
çırpması için avuçlarını
parlak güneş ışınlarının.

Seni istiyor sular, barış,
koşmak için yamaçtan yamaca,
ırmak olabilmek için giderek,
aşık olup birleşmek için toprakla.

İnsanlar da istiyor seni, barış,
beşiklerin kırılmamamsı için,
umutla dolu kalması için teknelerin,
yavaşça kayması için kuğular gibi
sevinçle sularda.

Seni istiyor ananın yüreği de,
yüz yapraklı bir gül açılsın diye,
eğilirken üstüne uyuyan yavrusunun;
babanın eli de
okşasın yine yanağını çocuğunun,
okşasın diye demiri, tahtayı,
okşasın diye taşı, malayı,
okşasın diye yorgun boynunu,
okşasın diye diktiği zeytin ağacını,
okşasın diye sofradaki ekmeği,
sevdiğinin anlını okşasın diye
seni istiyor, barış.

Geceleyin ansızın uyuyan genç kızın
yüreğinde ilk kez çağıldayan
-o güne dek hiç tanımadığı-
duyguları dile getirsin diye,
türküleri erişsin diye yükseklere,
düşleri gibi, sevgisi gibi,
seni istiyor barış.

Seni istiyor insanlar, barış,
güzelce karnını doyurabilmek için,
içebilmek için fışkıran sarhoşluğunu
renklerin, biçimlerin, seslerin
kitaplardan, mermerlerden;
ele alarak dizginlerini
bir at gibi dörtnala koşan hayal güçlerini,
donata bilmek için sanatla
uğuldayan düşünce peteğini;
yaşayabilmek için, yaşatabilmek için
türkü söyleyebilmek için
seni istiyorlar.

Ben de istiyorum seni, barış,
saçabilmek için şarkımı
tohum gibi avuç avuç,
ulaşabilmek için her yana,
kızıl ateşten çıkan yalımlar gibi
savrularak rüzgarda,
güvercinler gibi nakışlar çizerek,
şahinler gibi cirit atarak havada,
dağıtabilmek için saçlarını
yorgun kardeşlerimin;
serinletebilmek için
yanan alınları, yorulan elleri,
yükseltebilmek için
mermerden bir zafer anıtı gibi
bütün görkemiyle
ve önünden geçmesi için insanlığın,
bir türkü olabilmek için
alacakaranlığında akşamın,
düş gibi hafif, ipek gibi yumuşak.

Seni istiyorum, barış,
güzeller güzeli, sevgililer sevgilisi.
Şarkılar söylüyorum senin için,
övüyorum, yüceltiyorum seni.
Senin için uyuyorum, uyanıyorum
senin için her gün
soluk alışım, davranışım.
Bayrak yapıyorum senin için
düşüncelerimi,
senin için konuşuyorum.
Kalemim, kılıcım, tüm varlığım
senin için barış, senin için!

Thedosis Piyeridis
(Çeviren: M. Çolak/A. Bezirci)