DUYULMAYAN ÇIĞLIKLAR (ÖYKÜ) - 4 -

 Öykümüzün şiirleştirildiği "Küçük Yüreğin Sonu" isimli şiirimizin ikinci bölümünde duygularımızı paylaşalım.

 II
Eğer tüm bunları bilseydi,
Dünyaya gelmek ister miydi?
Arkadaşlarının coşkulu oyunlarını izlerken,
Bu acılara gücü yetmeyen babasının,
Yüreği kanlı labirent misali beyninin,
Duracağını,cinnetlere karacağını,
Karmaşık duygularla pencerede isyan ederken,
Boşluğun uçsuz bucaksız kollarına bırakıp,
Beton caddeyle öpüşeceğini bileblir miydi?
Bir yanda eriyen yavrusunu,
Öte yanda kendini sonsuzluğa bırakan,
En dayanıklı bildiği aile direğini,
Gözler önüne getiren acılı anne yüreği,
Dayanır mıydı bu gaflete,
Bir avuç beyaz leblebide buldu kendini,
Hayalini,ümitlerini,geleceğini,
Yok etmişti,oda kolayı seçmişti,
Mücadele yerine,teslimiyeti tercih etti,
Bunlardan sonra nefes alıp veren,
O minicik can,
O yavru yürek,
Dayandı tüm bu acılara,

Bir gün annesinin mezarını ziyarete gittiğinde,
Can dostu ecel,
Kucaklamıştı onu,
Ben seni sarmadan,
Sen geldin kollarıma dedi,
Annesinin mezarı başına yığıldı,
Yavru beden,cansız yatıyordu,
Ama mutluydu,Gülüyordu,
Varlığım diyebildiği,
Annesinin kucağındaydı,
Ömür boyu onu çağıran,
Eceline kavuşmuştu,
Miras olarak bıraktığı,,
Acı,keder ve hüzün,
Baki dostumuz kaldı,
Siz mutlu olun,
Kanser denen illetin,
Varolmasında katkısı olanlar,
Yavru beden yerine siz gülün,
Tebessüm edin,sevinin,
Neden mi? Siz kazandınız.
Sevgiyle kalın, hoşça kalın.
Alâeddin İKİCAN
İLESAM İl Temsilcisi
e - posta :  alaeddinikican@gmail.com