Egitimci Yazar Hakan Büyükdere

28 Ocak 1964 yilinda Kirklareli'nin Demirköy ilçesinde dünyaya geldi. Ilkokulu Poyrali'da, orta okulu da Pinarhisar ilçesinde bitirdikten sonra lise ögrenimine önce Edirne Erkek Ögretmen Lisesi'nde basladi; ve 1980 yilinda Sakarya Arifiye Ögretmen Lisesi'nden mezun oldu.
1980 yilinda girdigi Ankara Üniversitesi Ilahiyat Fakültesi'nden 1986 yilinda mezun oldu. 1987 yilinda ögretmenlik meslegine Artvin'in Ardanuç ilçesinde basladi ve daha sonra 1992 yilinda dogum yeri olan Kirklareli'de ögretmenlik görevi ile devam etti.
1996'dan bu yana Atatürk Anadolu Lisesi'nde meslegini sürdürmektedir.
1-) Hayatinizi Degistirecek Öyküler 1 Neden Yayinlari 2004
2-) Hayatinizi Degistirecek Öyküler 2 Neden Yayinlari 2005
3-) Hayatinizi Degistirecek Öyküler 3 Neden Yayinlari 2006
4-) Mevlana'dan Altin Öyküler Kozmik Yayinlari 2005
5 - Özür Dilerim Anne Neden Yayinlari 2005
6 - Mezarci (Özgün Öykü) Neden Yayinlari 2006
Isimli yayinlanmis eserleri var. Halen üzerinde çalistigi - Tiyatro oyunlari - özgün hikayeleri ve siirleri var. Basima hazir iki kitabi da yayin evinde sirasini beklemektedir. Evli; Ayse ve Büsra isimli iki kizi var.
Egitimci Yazar Hakan Büyükdere'nin siir denemeleri devam etmektedir. Bunlardan yayinlananlarida mevcuttur. Yani sairlik yanida gündeme gelmektedir.
Egitimci olarak Önce "sevgi egitimi" diyor ve de hemen duygu ve düsüncelerini iyi bir ögretmen nasil olmalidir. Düsüncelerini aynen aktariyoruz.
Kendi deyimiyle
SEVGI EÄzITIMI
"Ögretimin basi ögrenciyi sevmektir."
Amerika'da sevginin insan üzerindeki etkisi ile ilgili bir deney yapilir. 20 küçük bebek annelerinden alinarak 10'ar kisilik iki gruba ayrilir. Bir grup deneme grubu diger grup kontrol grubu olur. Beslenme uzmanlari ve hemsireler her gün standart gidalar verirler her gruba. Ancak 10 kisilik bir grubun tüm üyelerini her besleyislerinde basini oksayarak, agucuklar yaparak, gülümseyerek ve kucaklarina alarak severler de. Diger gruba sadece gidalarini verirler.
10 gün sonra deney bittiginde. Deneye baslamadan önceki verilerle karsilastirdiklarinda söyle bir sonuç almislardir. Gidanin yaninda arti sevgi alan çocuklar, saglikli bir gelisme gösterirken, sevgi alamayan çocuklarin bir kismi kilo kaybetmis bir kismi da hastalanmistir. Sonuç olarak doktorlar söyle bir neticeye varirlar "Sevgi en büyük besindir."
Bir insanin baska bir insani sevmesi için öncelikle kendini sevmesi gerekir. Kendini sevmeyen bir insan baskalarini da sevemez.
Bir insanin kendini sevebilmesi için de kendisi ile barisik, kendinden memnun olmasi gerekir. Kendi sorunlarini asamayan fiziksel ve psikolojik olarak kendinden memnun olmayip kendini sevemeyen bir insandan baskalarini sevmesini baskalarina sevgi vermesini beklemek imkansizdir.
Yaninda çekiç olmayan birisi size nasil çekiç veremezse yüreginde sevgi tasimayan bir insan da baskalarina sevgi veremez. Belki etrafina sevgi veremeyen kisilerin de fazla suçu yoktur.
Insan dünyaya bir sey bilmeden gelir ve Erich Fromm'un dedigi gibi her sey gibi "Sevgi de ögrenilir" Sevmeyi, kucaklamayi, taktir etmeyi, sarilmayi, dokunmayi, hatta saka yapip gülmeyi ögrenmeyen bir insan bunlari nasil baskalarina gösterebilir?
Ailesinde veya okulda kin gütmeyi, nefreti ve karamsarligi ögrenen bir insan diger insanlara da ancak bunlari verebilir.
Ögrenciyi daha dogrusu kendini ve hayati sevmeyen dünyayi iyi-kötü, siyah-beyaz gibi kalin çizgilerle ikiye ayiran, yenilige ve degisime kapali, sürekli kabahati baskalarinda arayan ,kendi isini degil de baskalarinin islerini yapmaya çalisan, karamsar bir insan sürekli olarak "yarinin bugünden kötü olacagi" düsüncesine inanir ve bu düsüncesini ögrencilere de aktararak o insanlarin sadece yarina olan umutlarini degil bugünlerini de karartmaya çalisir. Çok sükür ki, bu sagliksiz tutumuyla o kadar basarili olamaz; çünkü insanlar ancak sevdikleri insanlardan etkilenirler. Umuda, sevgiye, iyimserlige ihtiyaci olan gençler umutsuzluk ve karamsarlik asilamak isteyen insanlardan vebadan kaçar gibi kaçarlar.
Ögrenciyi sevemeyen onu bir rakip gibi, bir yetiskin gibi hatta bir düsman gibi gören Ögretmenlerin "Niçin bu okulda ögrenciler beni hiç sevmiyor?" diye kaygi çekmeye haklari yoktur. Eger bazi ögretmenleri yillar sonra bile Ögrencileri hatirliyor, ariyor, soruyor onlari gördüklerinde gözleri isildayip, güzel anilardan ve aldigi derslerden bahsediyor, onlarla ömür boyu iletisimi sürdürüyor, ama öte yandan bir kisim ögretmenlerden kaçiyorsa bunun nedenini bu Ögretmenler biraz da kendilerinde aramalidirlar. Kendini ve hayati seven, iyimser, iyiye ve güzele dogru gelismeye ve degismeye açik bir ögretmen diger insanlari ve ögrencileri de sever. Onlara da bu özellikleri vermeye çalisir.
Devam edecek
mustafaermis@gazetetrakya.com