Egitimci Yazar Hakan Büyükdere

Dünün Devami
Kisaca Tolstoy'un dedigi gibi sevgisiz belki marangozluk veya baska bir meslek yapilabilir, ama ögretmenlik meslegi asla! Asla! Asla!
Çünkü.......
"Eger insanlarin ve meleklerin dilinden konusursan, fakat SEVGIN yoksa yankilanan bir dagul veya zil olursun sadece."
"Eger bütün mallarini yoksullara dagitsan, bedenini ateslere kurban etsen, fakat SEVGIN yoksa hiçbir sey kazanamazsin." (Korintoslar)
"Insanin ölmesi; parasini kaybetmesi, söhretinin yok olmasi malini mülkünü yitirmesi veya bunlara sahip olmamasi degildir. Insan gerçek özelligini, en yüce mutlulugunu yani SEVME yetenegini kaybettigi zaman ölür."(Tolstoy)
Ölü bir ögretmen ise asla dirilere faydali olamaz.
(Hakan BÜYÜKDERE MART 2004)
Bir siiri ile bizde bu görüsleri aynen kösemizde yayinladik.
Yorum kesinlikle okuyucularimizindir.
Hosçakalin...
Haberin Var mi?
Hakan Büyükdere'nin "Özür Dilerim Anne" adli kitabindan.
"6 yasimda kaybettigim biricik annecigime" seklinde bir ithafla yazilmis.
Haberin Var mi
Biliyor musun anne?
Sen aramizdan ayrildiktan sonra
Ne çok degisiklik oldu, tatli yuvamizda.
Besigimi salladigin,
"Ben ölürsem sana ne olacak?" diye agladigin
Bahçesinde kaç defa düsüp de bacagimi incittigim
Çiçeklerini suladigim, kuslara yem verdigim
O çardakli evimizi sattik
Ve ardindan
Pamuk Dedemin içinde yasadigi
Ilk güldügüm ve ilk agladigim yer
Her sokaginda bir hatiram olan
Deresinde yüzdügüm, baliklariyla oynastigim
Gecelerinde masal dinledigim
Bahçelerinden meyvelerini yedigim
Köyümüzü terk ettik.
Babam yasini fazla tutmadi, anne
Yesil gözlü, genç bir kadin geldi evimize
Yeni annemmis güya, babamin dedigine göre.
Insanin bir annesi olur, degil mi, anne?
Yalnizlik....
Sadece mezarda olmazmis,anne
Bir görsen ben simdi neler yapiyorum.
Banyomu bile kendim yapiyorum
Gözüme sabun kaçiyor bazen ama,
Kiziyorlar diye aglayamiyorum
Elbiselerimi kendim giyiyor,
Dügmelerimi dikiyorum, bazen
Senin ögrettigin dualari çoktan unuttum, anne
Artik dualarimi gözyaslarimla yapiyorum.
En çok ne istiyorum Allah'tan biliyor musun, anne?
Büyümek!
Yasamadan çocuklugumu.
Söyle güçlü kollarim olsun istiyorum
Bir de minnacik bir evim.
Parmaklarimin üzerine basmadan yürüyebilecegini,
Titremeden konusacagim,
Korkusuz gülebilecegim
Bir evim.
Mezarindan kalkip gelsen babami taniyamazdin, anne
Is dönüsü aksamlari öpmez oldu gözlerimden.
Söz verdigi o bisikleti bile almadi, sen ölünce.
Sünnet dügünü de yapmadi babam,
Ersin'in dügününde oluverdim sessizce
Kol saatim; iste o günden hediye
Simdi ne mi yapiyorum, anne?
Yatili sinavini kazandim, parasiz okuyorum.
Umutla bakiyorum artik yarinlara
Ve büyük bir adam oldugumda, anne
Ilk maasimla bisiklet alacagim bir öksüze
H.B. dere
Mustafa Ermis (Abdal Ermis)
mustafaermis@gazetetrakya.com