Ölmek isteyip ölememek
Öldürmek isteyip öldürememek
Serefsizligi hiç hazmedememek
Iste kepenksiz hapishane bu demek
Zaman geçer gün be gün
Saat saymak dakikalar üzgün
Çag geçmiyor bak düzgün
Umarim duygular olmasin serefsizligin
Insanlari sev sevebildigince
Allahina kadar gerektigince
Sevgi kalplerde oldugunca
Umalim sevgi serefsizligi yensin
Evlat diye insanlari sevesin
Digerlerine hep emanet edesin
Kimde kabahat be zilletlik bir bitsin
Iste kepenksiz hapishane bu demek
Dökülecek bir damla yas kalmadi
Evlat atalarini anlayamadi
Affetmek çocuklari bizlere mi kaldi
Kalanlar geride aci hatiralardi
Aldigim çok dogru bir nasihatti
Dayanmak zor olsa da gerçek payi vardi
Hürriyetini ver sevgiler kisitlanamazdi
Meger sevgiler kepenksiz hapishane idi
Dünyada ögrenilecek bunlar miydi
Süngerle geç bunlar da hatalar miydi
Unut gitsin belki hepsi aci sakalar miydi
Sevgiler saglik mutluluk hepsi bunlardi
Yine de affetmek insancasina
Kendini çevrendekileri severcesine
Sev çocuklari hatalarini bilircesine
Iste kepenksiz hapishane bu demek
Dilerim vurulan bir balyoz olsam kepenklere
sabirlar dünyadan ders alanlara
Allah yolunu göstersin sevildigini bilemeyenlere
Iste kepenksiz hapishane bu demek
Umalim sevgi serefsizligi yensin
Çocuklar çocuklugunu gençligini bilsin
Büyükler zilletligi çekmeyi ögrensin
Iste kepenksiz hapishane bu demek
bu bir annenın hıkayesını dınledıkten sonra gelenekler ve duygular arasınd sıkışan manzume dıyelım. tum ailelere hitap olsun