SEVMEK VE SEVILMEK

Yasayan hayatin en önemli unsuru ve yüceligin merdiveni sevmek vede sevilmektir. Yasama inancinin ilk adimi, güç veren, günesin her dogusunu inanarak bekleyen, insan olmanin erdemidir sevgi. Tabiki bilinçli sevgi. inandigimiz degerlerin tümünün yasamasini saglayan sevgi. Her seyden önce gelen sevgi. Sevgi konusunda neler neler yazilmaz ki. Dünya kurulali beri â?~sevgi' üzerine sayisiz kitaplar yazilmistir. Anlatilmistir. Bunlardan çarpici olanlari vede büyük örneklerini kitaplar ve tarihler yazmis vede kayit etmistir. Örnek Türkiye Cumhuriyeti'nin kurulusunda ki "Kurtulus Savasi" mizin temeli vatanini sevmek, insan sevgisini yasatmak amaci ile sevdiklerini hoyrat ellere birakmamak adina yapilmistir. Baskaca tarif de ederim. Sevdigini kayip etmeyi kimse göze alamaz. Hayat devam ederken, insan kendisinin yetistirilis karakterine göre devam eder. Yani sevgiden ne anliyorsa - nasibi kadarini alarak yasamina devam eder. Ancak okuyan, kendisini gelistiren, kendi toplumunu, ailesini, tanidiklarini, vatanini, insanini vs. yi yarinlara tasimak istiyorsa sevmek zorundadir. Hatta sevdirmek zorundadir bile diyorum.
Sevmekten ne anladigimizda çok önemlidir. Sevmeyi çikar amaçli olarak önde tutan kisiler, sevmek kelimesinin anlamini dahi bilmiyorlar demek gerektir. Sirasi gelmisken kendime ait olan bir sözümü sizlere yazarak devam etmek isterim. "GÖNLÜM SEVERSE GÖZÜM GÜZEL GÖRÜR" bakis çok ama çok önemli. Deger vererek bakmak. Her canlinin kendine has tasidigi bir degeri var oldugunu bilerek ona sevgiyle bakmakla belkide mutluluk verebilirsiniz. Yani gönlümüzdeki sevgi günesini, karsinizdakine çevirmek geregi ile bakarsaniz iste o zaman gözler güzel görecek. Mutlulugun yolu açilacaktir. Yasadigimiz dünya aslinda sevgi dünyasi olmak geregi varken, savasan vede hiç barismayan bir dünya topluluklari olarak görülmektedir. Nedeni ise hep ben, hep ben, hep ben düsüncesi ile karsisini düsünmeden vede onunda kendisi gibi degerlere sahip oldugunu hiçe sayarak acimasizca yok etme yoluna gitmekten geçiyor.
Günümüz insanlarinin % 70 si SEVGISIZLIK MESAISI yapmaktalar. Bunlar sahip oldugumuz degerlerin temeline saldirmaktalar. Ay yildizli bayragimizin altinda yasayip da, kendi bindigi dali kesenler, baskalarini çikar karsiligi olarak kullandiklari insanlar, toplumu düsünmeyen malikler, acimadan insani hunharca ortadan kaldirmalar, sadece ve sadece kendisinin çikarini düsünenler, vatan, millet, bayrak, soy onlar için hiç önemli degil. Birde gizli sevgisizlik mesaisi yapanlar var ki bunlar çok tehlikeli. Her seyi insanin akli aliyor da bu sevgisizligin büyüyüp gitmesini akil hiç almiyor. Sözümün içinde pembe görünüslü dalkavuklar da var. Yani sanki bu tipler bukalemun dogmus gibiler. Herkes demeyim ama % 80 üzerinde insan ayrica mutsuz görülmektedir. Selamsizdan geçenler gün geçtikçe çogalmadalar. Türk'lügümüzün özü olan sevgi ve insani mutlu etmek onurunu, yukarida bahsettigim sevgisizlik mesaisi yapanlar yiyip bitirmekteler.
Günümüz insani bu gün yalniz iki seye güven duymaktadir. Konustugum elli kisiden, kirki asker ve polise güvenmektedir. Kuskuyla yasamakta ve kimseye inanmamaktadir. Nereye gidiyoruz böyle demekle, sabah nasil bir süpriz olacak veya biraz sonra ne olacagimizi bilmemekteyiz diyorlar. Bu sevginin eksikliginden vede inancin yitmesinden kaynaklanmiyormu? Nedeni belli ama çare ne?
Devami edecek...
mustafaermis@gazetetrakya.com