SIIR

BU HAYAT BENIM
Ben ancak kendime kefil olurum.
Fakirligim benim onurumdur.
Onunla, diger insanlara övünürüm.
Bir sofra açtim insanliga.
Insan sevgisi adli bir hirka giydim.
Elimden tut, al götür beni.
Nefsimi islah etmek yolunda.
Insan kokan çiçek tarlalarina.
Ve bir çok gizli sirlarin sahibine.
Yardimina ihtiyacimiz vardir.
Bu tarlanin çiçekleriyle beraber olsunlar.
Iyilik sancagini ve mesalesini,
Eliyle, bizim elimize versin.
Bu güzellikler kutulusa ersin.
Sözlerim ve yasam hayallerim,
Hep sevgiye kokar.
Korkma, bir defa da olsa dinle.
Ilim silahiyla çik yola.
Sevgi çiçegi tak yakana.
Korku arkadasin, kanaat hazinen
Iyilikler yoldasimiz olsun.
Sevgi alip, sevgi satmak gururumuzdur.
Fakirligimiz ise bizim onurumuzdur.
Kusursuz yalniz Allah'tir eminim.
Iste öylesine, bu hayat da benim.
BELKI
Beni, sana gecelerde yildizlar,
Gündüzün günes anlatir.
Her nefes alisimda seninim.
Gelecek diye uzaklara bak,
Aci ve sevinçlerinde yanindayim.
Belki;
Bir gün mutlulugu ..... sana,
Gecelerden topladigim yildizlarla sunacagim.
Belki;
Bu Cuma günü,
O gülücüklerine kirmizi bir gül takacagim.
Gözlerinde aradigim isikta ilk defa,
Heyecanlanip sevinçten aglayacagim.
Ne olur sevda günesini üstüme çevir.
Belki;
Beyaz atli veya melek degilim.
Günes batar, su buharlasir, ates söner.
Nefes alirken beni bir düsün.
Topragin gizledigi sevgiler benim.
Belki;
Beyaz atli degilim ama,
Kendimi sana sunacagim.
Mustafa Ermis (Abdal Ermis)
mustafaermis@gazetetrakya.com