Siir

TANRIM
Nefesçe
Dertleniyorum ama sana isyanim yok.
Çok çekiyorum kullarindan.
Son zamanlarda da parasizliktan.
Beni insanliga, dervis mi yapacaksin.
Benden bir sey olmaz, beni ne yapacaksin.
Sana kul olmak çok kolay.
Zor olansa, kötü kullarinla yasamak.
Beni kaç kez daha sinav yapacaksin.
Sen yarattin ya, neredeyse unutacaksin.
Vefali ol da ya beni, ya da dertlerimi al.
Rahatlat da ben de iyi kulun olayim.
Yalvariyorum, kurbanin olayim.

DIKENI DE VAR TABI
Yanlizlik bana göre degil.
Hemen sikilir isyan ederim.
"Bir elin nesi, iki elin sesi var."
Diye; insana gönülden baglanirim.
Hepsini ayirt etmeden severim.
Ve yalniz kalamam korkarim.
Ne zaman sokaga çiksam,
Kalabalik topluluklara dalsam,
Kendimi çiçek tarlalarinda sanirim.
Içim açilir, onlar gibi güzellesirim.
En güzel kokulari duyarim, koklarim.
Bu çiçeklerin dikenleri de var tabi.
Her seye ragmen onlarin acilariyla ben,
Sanki cennetteyiz sanirim.
CANSIZ KUTU
Bir sikayet kutusu vardi duvarda.
Yanlisliklar yazilir üç bes satirla.
Dogrulara yol açilsin dilekleriyle,
Duvarda tozlanmis durur.
Kimse açip bakmaz, baksa da olmaz.
Yazilanlarin üstünde de durulmaz.
Korku vardir, ne olur ne olmaz.
Nedendir bilinmez, yenilendi.
Kutununu rengi ve adi degisti.
Pembe renkli, dilek kutusu oldu.
Içi iyilikler dilegiyle doldu..
Bu hareket ne ise yarayacak,
Içindekileri kim açip okuyacak.
Dilek kutusundaki yazilar.
Okununca da rahatsiz oluyor bazilari.
Mademki okumadiniz, ilgilenmediniz.
Ne diye duvara bu yükü yüklediniz.
Mustafa Ermis (Abdal Ermis)
mustafaermis@gazetetrakya.com