YÜRÜYÜS YOLU

Gelis ile gidisin sonu
Iki soluk arasindaki durakta.
Yasam kapali gise insanlara.
Bazen mutluluk açik havada
Insanla cennet olur dogada.
Felek denen o vefasizi da
Taktin koluma yürüyüs yolunda.

Bazen acilar düser gönüllere,
Racon keser Azrail ecele.
Kâmil bir terazide kendini tart.
Son göçe yürüyüs yolunda,
Düsen düsene.
Korkmayan selale gibi
Yasam devam ediyor deli dolu
Benim yolum suyun gözüne dogru.

Konaklama emek ister yarina,
Azaldim da küçüldüm sanma.
Yürüyüs yolunda dertlerden asiniyorum,
Zira yürüyemeyen yükleri tasiyorum.
Canani özleyip agladikça
Çam ignesine asili kaldi göz yaslarim.
Acilar herkesin omzuna esit binmez ki
Yürüyüs yolunda.

Bilinmez kaç tane daha
Yasam tasi düsecek üstüme,
Sessiz ayakkabilarin yürüdügü yolda.
Iyi insan olmak anlaminda,
Yüzümü günes yikiyor.

Gururumun hirkasini çikarip atsam da
Sevgili kaldi karsi yamaçta.
Ermis sevgisiz ve insansiz kalmasin,
Yürüyüs yolunda baharlariniz solmasin.
"Uzun Yol"
Mustafa ERMIS
mustafaermis@gazetetrakya.com