Yarim Yamalak Önlemlerle Bu Egitim Sistemi Düzelmez

Cumhuriyeti kuranlarin öncelikli ulusal sorunlarinin basinda halki ve yetisen kusaklari okutmak yetiyordu. Bu, cumhuriyetin ciddi bir politikasiydi. Çünkü temelde “INSAN OLMAK MILLET OLMAK DAVASI” vardi. Egitimi, okuma yazmayi kolaylastirmak amaciyla Atatürtk HARF DEVRIMI yapmistir. Harf Devrimi ayni zamanda Kafa Degisikligi, Düsünce ve Zihniyet degisikligi anlamina geliyordu. On yillik bir savastan çikmis yoksul ve yorgun bu halki karanliktan aydinliga çikarmak, ulusun yönünü ve yörüngesini degistirmekle mümkün olacakti. Cumhuriyeti kuranlar bunu düsünüyorlardi. Bu amaçla okul ve ögretmen sorunu ele alindi. Caminin yanina okul, imamin yanina ögretmen kondu. Okul ve Camii, Ögretmen ve Imam elele verip halki bilgilendirecekler  yeryüzü nimetlerinden daha fazla nasil yararlanilacagini ögretecekler, köyün, kasabanin, kentin karanligi üstüne yürüyeceklerdi. Nitekim de böyle olmustur. Halkevleri, halkin egitimi için kurulmuslardir. Köy Enstitüleri köye göre ögretmen yetistirmek için açilmislardir. Köylü okulunu aydinlanmak için yapmistir. Egitim alanindaki bu yogun ve yaygin çalisma çok partili hayata kadar yani 1945 yilina kadar aksamadan yürümüstür.
Türkiye Atlantik ve 12 Temmuz Beyannameleri ile çok partili hayata geçtikten sonra Cumhuriyetin Egitim Sistemi su almaya, Egitim Birligi bozulmaya, Laik Egitim asinmaya baslamistir. Altmis yildan beri egitim yeteneksiz, ehliyetsiz kisilerin elinde rayindan çikmis, Yamali Bir Bohça haline gelmistir. Halki ve yetisen kusaklari okutmada egitmede süreklilik bozulmustur. Politikanin gölgesi egitimin, egitilecek insanlarin üstüne düsmüstür. Simdi gündeme Sözlesmeli Ögretmen, Haydi Çocuklar Okula, Haydi Kizlar Okula Kampanyalari ile egitim özendirilmeye, ögretmen açigi kapatilmaya çalisilmaktadir. Oysa sekiz yillik Ilkögretim mecburidir. Ilkögretim çagindaki çocuklari okula götürmek için devletin yalvarmasina gerek yoktur. Çocugunu, kizini okula göndermeyen hakkinda yasalari uygularsin. Fakat ne yazik ki egitim alaninda zaaf yaratilmistir. Okumayanlar, özellikle kadinlar ve kizlar okumadan kalmis, okuyanlar ise okumayi, kalem kagit tutmayi unutmuslardir. Bugün itibariyle 8-10 milyona yakin insanimiz okuma yazma bilmemektedir. Bir milyona yakin okul çagindaki kiz çocugu okula gitmemektedir. Ögretmen ve dershane açigi kapatilamamaktadir. Gazetelerin yazdigina göre de 150 bin ögretmen, 100 bin dershane açigi vardir. Egitim  Fakültelerinden çikmis 200 bin ögretmen adayi da issiz dolasmaktadir. Simdi ise Bakanlik “Haydi Kizlar Okula” kampanyasi ile 43 ilde liseye gitmeyen 500 bine yakin kiz çocugunu okula çagirmaktadir. On bin sözlesmeli ögretmen alacagini açiklamistir. Ana Okulu egitimini köylere kadar götürecegini söylemektedirler. Oysa Tasimali Egitim’den sonra ne kadar okul yikilmadan, kirilip dökülmeden kalmistir? Cumhuriyetin okullarini korumuyor, yikima birakiyoruz, sonra lazim olduklarinda tekrar yapiyoruz. Böyle sey olmaz. Cami gibi köye okul her zaman lazimdir. Komsu ülkelerde çocuk olmasa da okullar köylerde yerinde durmaktadir.
Görülüyor ki bir daginiklik, bir sistemsizlik, bir yarimyamalak tutum içersindeyiz. Ancak bu böyle gitmez. Bu ciddi bir egitim degildir. Bu yari cahil insanlar yetistirme düzenidir. Aklimizi basimiza toplayalim, egitimi rayina oturtalim.          
            nazifkaracam@gazetetrakya.com