- YORUM SIZE AITTIR -

Bu gün size ilgimi çeken ve gazeteden kestigim, Bekir ÇOSKUN'un ONUNCU KÖY adli kösesinde yayinlanmis (08 Temmuz 2004 tarihli) yazisini yorum yapmadan okurlarima aynen iletiyorum. Tabii ki yorumu size birakiyorum.
--Sosyal demokrat...
Ben o "sosyal demokrat"i tanirim. Size "memleketin kötü durumda" oldugunu anlatir. Onun "memlektin kötü durumda oldugunu" anlatmak için yaratildigini anlarsiniz. Çünkü kimse onun kadar "memleketin kötü durumda oldugunu" iyi anlatamaz. Ama buna kendisi inanmaz. "Memleketin kötü durumda" olmasi, onun için memleketin iyi durumda olmasindan iyidir.
Sermayesi sadece yakinmaktir.
Tembeldir.
Üretmez.
Yeryüzündeki tüm sorularin yanitini o bilir. Bir tek seyin yaniti onda yoktur. "Peki, ne yapmali?" O zaman; dolmusun arka kapisindan sanki sisman birisi içeri ittiriyormus gibi yaprak "Ulusla birlikte, yoksulun arkasinda olmaktan" söz eder. Ama yapamaz. Çünkü o patronlari sever. Sivil örgütlerin, sendikalarin, isçilerin, memurlarin, üversitelilerin, issizin, magdurun kapilarini bilmez.
Sevdasi yoktur. Dogrusunu isterseniz o bir sag partide olsa da olur. Fark etmez. Yani aslinda "sosyal demokrat" degildir. Bizler ona "sosyal demokrat" dedigimiz için, o da kendini "sosyal demokrat" sayar.
"Halki kurtarmaktan" söz eder. Ama kurtaramaz. Bu sefer ellerini mangalda köfte yapiyormus gibi uzatip, arada bir hayali köfteleri çevirerek, aksama raki sofrasinda "Halki kurtarmayi bekledigini" anlarim.
Yüreksizdir. Meydanlarda gözükmez. Memlekette yoksullar, güçsüzler, kimsesizler, gençler yanar da o asla yanmaz. Hep ordadir. Politika, siyasette, ilde, ilçede, beldede, orada, burada... diye yazmistir. Makale burada bitmistir yorum size aittir. Herkes kendine göre yorum yapacaktir. Ancak tabidirki her yorumun bir dogrusu vardir diyorum.
Hosça kalin.
mustafaermis@gazetetrakya.com


KIRKLAR DA
Yari ömür kadar zaman geçti.
Hala gözüme gül bahçesi görünüyorsun.
Seni ne çok sevdigimi, nasil özledigimi,
Ah bir anlatabilsem.
Daglara taslara yazdim adini,
Esen rüzgarlarla selam yolladim,
Belki gelirsin diye.
Seni benzetmeye çalistim,
Kirklardaki tüm insanlara.
Adin benziyor ama neye yarar.
Ona, buna veya herhangi birine,
Benzetemedim benim gülümü.
Benden ayri olan, bana benziyorsun.
Bir bütünün iki yarisi gibi,
Yaratilip gönderilmisiz sanki.
Esin benzerin yok Kirklarda.
Gönlüm sana düstü, ikiye bölündüm.
Kader mi desem, yaskalanan sevgimi.
Bana cennet, cennet kokan gülüm.
Uzakligin farketmiyor.
Kokun bati yeli ile geliyor.
Ben Istiranca eteklerindeki perisan.
Sen de denizler ötesindeki sevgili.
Yasama ümidüm tek varligimsin.
Bir gün gelecek ümidi ile,
Her gün ugrarim, bakinirim otogarda
Inançla bekliyorum, seni Kirklar'da.