IKILIK

Ikilik Varligi Hakk'tan ayri bir sey gibi görme veya insanin kendini yaratandan ayri hissetmesi belki de kisinin yanlis ile dogruyu bilerek karistirmasi yani dogrudan sapmasi olarak tanimlanabilir. Denenmis ve uzun yillar uygulanmis olan ikilik hiç bir zaman insanogluna mutluluk vermemistir.
Sözü dinlenilir, inanilir ve erencesine yasayan insanin iyilikten kurtulmus vede birlige yönelmis oldugunu toplumlar içinde az da olsa görmekteyiz. Ikilikten kurtulup, birlige kisinin yönelmesi bir örnek alinacak olgudur. Ikilik Tanri'ya ortak kosma, Tanri'dan baskasina ibadet etmek anlamini tasimaktadir.
Bir an söyle düsünmek geregi vardir. Yani fiziksel dünya, hakikatin yokluktaki bir yansimasidir. Ikilik duygusu, Tanri'nin varligi gerçegini saklayan bir örtü durumundadir. Bu örtü nedeniyle insan kendisini Tanri'dan ayri hisseder ve çevresinede öyle bakar. Iste tam bu sirada mutsuzluk basindadir. Burada eksiler, artilardan fazla olacagi için basarinin kayip edildigi noktada insanoglu durmaktadir.
Ancak bu görünen bir ayriliktir. Özünde insan ve evren, Yaratici'nin tezahürleridir. Bu nedenle insan kendi içinde, çiktigi kaynakla yeniden birlesmeye çalisan bir gerçek varolus atesini veya kivilcimini tasir.
Gerçek varlikta birlige ulasma egilimi, insan kendisini, kendi " ben " iyle mücadele içine sokar." Ben " - birligin olanakli olabilmesi için fethedilir. (kazanilir) Ben ve ikilik duygusunu asmak için yapilan bu ince mücadele, ancak ask gücüyle asilabilir. Burada mutlulugun baslangicini yakalamak da insanin elindedir. Kisiye düsen bir ask egilimi içine girmektir. Yalniz bu ask, kadin aski degildir.
Tam burada " ihya " yani " yeniden canlandirma " devrede veya yürüyüs yolumuz olursa rahata ereriz. Belkide gönülleri yeniden diriltme, gönülleri gönül bilgisiyle durdurmak belkide en dogrusu olacaktir. Burada bize ait bir söylemi, sizle paylasmadan edemiyecegim. Ben diyorum ki GÖNLÜM SEVERSE GÖZÜM GÜZEL GÖRÜR. ...Hosçakalin.
DÜSÜNSENE GÜLÜM
Saki esitlik tanirsa,
Gönül kirilmaz.
Gerçek özde ise,
Tanri darilmaz.
Her ne ararsan kendinde ara.
Yanlisa dogru denmez, gülüm.
(Ermis) der ki, dogru yargilanmaz.
Gören göz, isiten kulak, düsünen kafa.
Yüce ahlak için, kilavuz aranmaz.
"DERIN IZLER"
Mustafa Ermis
mustafaermis@gazetetrakya.com